wiosna, och nie Ty ... Jesień!

"tamtych wiosen resztki" 

zabierasz życia smak
otwierając codzienność 

jak z spękanej ziemi
 rozdziera uczucia susza
coraz głębiej i mocniej
doskwiera bliskość
końca cudnych marzeń

wiem cieszy cię to!

ale są w resztkach łez
co zostawiły wilgoć
zasiane ziarna nadziei
kiedyś wbrew tobie
wystrzelą zielenią

ukoją każdą chwilę
cieniem nowego życia
                    ...Slawrys

fotografia rysunku ołówkiem 

     Życie w patologicznych układach społecznych ma to
     do siebie, że zaczynasz kiedyś rozumieć: wiosna to
     przereklamowany czas gdy nie tylko stonka wychodzi
     na żer.
     Zimno skutecznie zniechęca do plądrowania przez stada
     tego co matka natura określa "istoty żywe", a cywilizacja
     określa "podmiotem społecznym".
     Niestety musimy się dostosować do ogólnej mody na  radość
     wiosenną ... starajmy się więc nic innego nie widzieć tylko:
     wszędzie miłość
     miłość
     miłość
     radość        
     radość
     życie
     życie
     piękno
     piękno

w resztkach łez 

jest na tyle wilgoci

by z ziaren nadziei

jutro kwitło życiem 

                                                                                              ...Slawrys